W 1990 roku wiejski dom rodziny w Bekaa w Tanaïl został opuszczony przez wojnę domową i był zamieszkany przez kilka rodzin lokatorów. Roślinność była uboga, ponieważ studnie były uszkodzone, a ogrodzenie nie istniało. Odzyskanie ziemi wymagało najlepszych umiejętności negocjacyjnych Ghosnów.
Po zakończeniu żaden z członków rodziny nie miał jasnej wizji kolejnych kroków, więc zaczęli produkować wszelkiego rodzaju lokalne produkty, takie jak nabiał, suche rodzynki, arak i melasa. Wszystkie te produkty były sprzedawane w kącie rodzinnej apteki. Podczas wizyty w Ramzi we Francji Sami zaczął szukać butelki na arak i szybko zauważył niebieską butelkę wyprodukowaną w Niemczech, która się wyróżniała. Znajomy, który pracował dla czołowej agencji reklamowej, Dany Richa, pomógł przy pierwszym kreowaniu marki i potwierdził nazwę Massaya, która w języku libańskim oznacza zmierzch, biorąc pod uwagę, że w określonym momencie, gdy słońce zachodzi za Górą Liban, niebo nad Beqaa ciemnieje niebieski z odcieniem zbliżonym do niebieskiej butelki araku. Stopniowo posiadłość ożywiała się drzewami, roślinami, pasjonatami chłopów…. i życie wracało…. Wprowadzenie butelki araku zbiegło się w czasie z odbudową kraju i wywołaną przez nią wielką falą nadziei. Jego sukces był uderzający i stopniowo Sami i Ramzi porzucili inne zajęcia zawodowe, aby skupić się na niebieskiej butelce araku. Obaj ambitni, chcieli rozszerzyć działalność na wino, ale nie mieli wiedzy ani doświadczenia; dlatego zdecydowali się na współpracę z niektórymi francuskimi domenami, aby skorzystać z ich wiedzy.
Odważnie zapukali do drzwi pewnego dżentelmena z Bordeaux, Dominique'a Hebrarda, który był zainteresowany projektem. Następnie rodzina Brunier z Le Vieux Télégraphe wyraziła zgodę na ten ambitny projekt.
Trzeba pamiętać, że w 1997 roku tylko kilka historycznych winnic kontrolowało całą produkcję wina w Libanie i nikt nie rzucił wyzwania tym podstawowym markom, ale Ghosnowie i francuscy partnerzy wierzyli, że mogą dołączyć do tego małego rynku wina pod warunkiem, że Massaya koncentruje się na jakości i utrzymuje ludzką wielkość winnicy i winnic. Tak więc w 1998 roku uruchomiono pierwszą winiarnię nowej generacji, która zapoczątkowała renesans winiarstwa w Libanie. Z zaledwie czterech winnic w 1998 roku, obecnie Liban ma ponad 45 winnic.
Ghosnom i ich francuskim partnerom zajęło kilka lat znalezienie odpowiednich terroirów i odmian winorośli. Jakieś 10 lat później Ghosnowie i partnerzy zdali sobie sprawę, że jakościowa droga naprzód powinna opierać się na nowych zasadach:
1. Odmiany winogron powinny być odporne na zmiany klimatu, to znaczy zdolne do wytrzymania większych upałów i dłuższych okresów suszy.
2. Terroir w Bekaa nie jest jednorodne, a niektóre strefy, szczególnie na północy, mają największy potencjał i zasługują na wyróżnienie.
3. Ważne jest, aby uprawiać białą winorośl powyżej 1100 m.
4. Ostateczne słowo w produkcji wina i mieszaniu powinno należeć do Ghosnów, aby uniknąć powielania win z Rodanu lub Bordeaux.
5. Białe wino w Libanie zasługuje na zupełnie inne podejście.
6. Bekaa nie jest najlepszym miejscem do prawidłowego przechowywania czerwonych win, głównie ze względu na suchą pogodę.
Zasady te stopniowo nabrały kształtu w ambitnym projekcie: Massaya Faqra, nowym horyzoncie dla Massaya w latach 2015-2025.
Po raz kolejny rodzina Ghosn przegrupowała się, a Ghada Ghosn dołączyła do Massaya równolegle z jej karierą joginki i wniosła do zespołu więcej spokoju.
Dziś Massaya to esencja współczesnego Libanu. Poprzez jakość win, rodzime smaki potraw i ciepło gościnności, przekazuje przesłanie szczęścia. Produkuje trzy typy czerwonego wina, dwa białe i różowe, które w rekordowym czasie doszły na szczyt na winiarskich rynkach Francji, jak i Wielkiej Brytanii np.w Paryżu można je znaleźć w hotelu Ritz, Le Crillion i Georges V. Winnica produkuje 300.000 butelek rocznie, z czego 80% jest eksportowane.
Dostępny