Lista produktów marki Camillo Donati

Azienda Agricola Donati została założona w 1930 roku i obecnie jest prowadzona przez trzecie pokolenie - Camillo, jego żonę i ich dzieci. Uprawiają 11,5 hektara winorośli (z czego 7,5 są ich własnością jako Tenuta S. Andrea i cztery dzierżawione w Tenuta Bottazza) stosując praktyki organiczne i biodynamiczne. Znajdują się one około 20 km od Parmy na zboczu wzgórza na wysokości około 250 metrów n.p.m.

A wsyztsko zaczęło się od dziadka Orlando, który założył w 1930 roku małą winnicę w Arola, a dokładniej w miejscu zwanym „Groppone” (tak zwanym ze względu na ogromne nachylenie terenu). Orlando miał wiele odmian winogron szczepionych przez swojego szwagra Oreste Cavalli'ego. Od najbardziej znanych, takich jak Barbera, Bonarda, Sangiovese, Lambrusco Maestri i Grasparossa, Malvasia Aromatica di Candia, Sauvignon i Moscato Giallo, po te, które już zaginęły, jak Uva Rara, Terra Promessa czy al Besmén, dziś znany jedynie z przekazów.

Oznacza to wielką pasję Orlanda do uprawy winorośli, nawet jeśli wyciskał razem wszystkie różne winogrona, oddzielając tylko winogrona białe od czerwonych. Jego osobiste „eksperymenty” z uprawą różnych odmian (używając współczesnej terminologii powiedzielibyśmy „podział na strefy”) okazały się dziś bardzo ważne sla Camillo przy wyborze podkładek i odmian uprawnych do tworzenia nowych winnic.

W tamtych czasach winnica pełniła bardzo ważną rolę w gospodarce rodzinnej, ponieważ pozwalała na codzienne picie wina: miało to fundamentalne znaczenie dla kaloryczności ówczesnej diety. Dziś wino przez wielu uważane jest za przyjemność, ale przed laty było ono niezbędne, aby zrekompensować niedobory żywności.

Antonio, jedyny syn Orlanda, i ojciec Camillo, poszedł inną drogą: po ukończeniu studiów w szkole z internatem Osservanza w Bolonii został pracownikiem centrum księgowości Banca Commerciale Italiana w Parmie. Pomimo swojej kariery uprawiał winnicę „Groppone” razem ze swoim dziadkiem Orlando do 1964 roku – roku, w którym ten ostatni zmarł – a potem sam.

Antonio był zakochany w naturze, a zwłaszcza w winorośli i potrafił w pełni przekazać tę miłość swojemu synowi. To od niego Camillo nauczył się postrzegać winorośl jako żywą istotę, z którą można prowadzić dialog, która ma własną indywidualność. Istotne jest, aby umieć odgadnąć i ocenić, czy winorośl czegoś potrzebuje, zwłaszcza podczas przycinania, aby móc jak najlepiej pomóc winorośli znajdującej się w trudnej sytuacji i „wspierać” te, które są w pełni wigoru.

"Winorośl to bardzo hojna roślina, która przetrwa wiele cierpień spowodowanych przez „nieuważnego” winiarza lub wrogi sezon. Ale jeśli go słuchasz i traktujesz dobrze, z głębokim szacunkiem i wielką miłością, może to odczuć i hojnie ci się odpłaci. Tak jak od ojca nauczyłem się dbać o Winorośl, tak „sztukę” winiarza przejąłem od Ovidio (klasa 1923) – jednego z przyjaciół ojca, a obecnie mojego wielkiego przyjaciela – gdyż ojciec wolał spędzać spędzają czas w winnicy, pod gołym niebem, a nie w piwnicy", mówi Camillo.

Ovidio nauczył syna stawiać pierwsze kroki w winifikacji, przekazując swoje ogromne zaplecze techniczne i swoje „perły mądrości”, będące wynikiem bardzo długiego doświadczenia i  inteligencji.

"Z wielką pokorą i małymi krokami staram się zawsze taką mądrość przekazywać moim winom, mając nadzieję, że zostanie uchwycona jej istota. A jeśli to możliwe, zawdzięczam to Opatrzności i mojej rodzinie – mojej matce Rosetcie, moim teściom Gabrielli i Francesco, mojej żonie Francesce, mojej siostrze Cristinie, moim szwagrom Moreno i Davide oraz moje siostrzenice Morena i Monia (Monia regularnie ze mną pracuje) – które zawsze mnie wspierały, zachęcały, tolerowały i pomagały, nawet fizycznie, wykonując inne prace, poświęcając się z miłością i za darmo! Co więcej, na mojej drodze jako winiarz spotkałem dwie wspaniałe osoby, dwa prawdziwe dary Opatrzności, które nazywają się Luigi i Ruggero: dwóch wielkich przyjaciół, zawsze gotowych do pomocy z taką pokorą, zdolnościami i wyjątkową dyspozycyjnością. W moim sercu oni również są częścią naszej rodziny. Oprócz nich, dzisiaj jest jeszcze Camilla, Ginevra i Mattia, którzy pomagają dalej podążać tą cudowną „ścieżką”, bo wino to moje małe i pokorne, ale płynące z serca podziękowanie Bogu i całej mojej rodzinie", mówi Camillo.