Mamy dobry moment, aby podkreślić wkład papiestwa w rozwój winiarstwa. Warto bowiem przypomnieć, że to dzięki niemu możemy cieszyć się po dziś dzień wyjątkowością win z Châteauneuf-du-Pape. Na przełomie XIII/XIV wieku papieże pochodzili z reguły z południa Francji i ich naturalnym językiem były różne dialekty języka prowansalskiego. Poza tym w Wiecznym Mieście niezwykle wyrafinowane i skomplikowane intrygi, pomiędzy niezliczonymi frakcjami i koteriami kardynalskimi, powodowały nieustanne realne zagrożenie ich życia. Osiedli oni w tutejszej eksklawie należącej do Państwa Kościelnego - hrabstwie Venaissin. A ostatecznie od 1309 za sprawą papieża Klemensa V w Awinionie. Mieli tu oparcie w potężnym władcy Filipie IV Pięknym. Niemniej byli też od niego niemal całkowicie uzależnieni. Doprowadziło to do katastrofy zakon Templariuszy, u których król był zadłużony, poza tym chciał przejąć ich potężny majątek. Uznano ich za heretyków mimo, że w śledztwie zarządzonym przez Klemensa V okazali się niewinni. Jednak polityka jak zwykle zwyciężyła i wyniki śledztwa utajniono. Pałac w Awinionie (zresztą perła architektury gotyckiej) jednak nie tylko z tego powodu okazał się być zbyt dusznym, powstał zatem Nowy Zamek Papieża (fr. Châteauneuf du Pape) w położonej 12 km na północ od miasta wiosce, w pobliżu brzegu Rodanu, jako letnia rezydencja. Wioska stanowiła naturalne zaplecze rolnicze papieża i kurii, stamtąd pochodziło też trafiające na stół papieski wino. Zachwycił się nim zwłaszcza następca Klemensa V Jan XXII i wypijał około 3000 litrów rocznie. Oczywiście wino trafiające na tak dostojny stół musiało być najwyższej jakości, którą zachowano przez wieki. Po wyprowadzce papieży w 1377 roku winnice te służyły nadal biskupom Awinionu, a szerszą popularność wino stamtąd zyskało w XVIII i XIX wieku. Na początku XX wieku pojawiły się na rynku masowo podróbki wina papieskiego, dlatego jego producenci w 1923 roku uzgodnili zasady, według których można wytwarzać wino pod tą nazwą. Porozumienie to było zaczątkiem francuskiego systemu AOC (Appellation d'origine contrôlée). Początkowo dopuszczono 10 odmian szczepów do uprawy, zwiększając ich liczbę do 13 w 1936, aż do 18 po ostatnich regulacjach w 2009. Dominującymi szczepami są: Grenache, który stanowi około trzech czwartych produkcji, następnie Syrah około 10% i Mourvèdre 7% . Przypisy apelacyjne regulują tez wydajność, minimalny poziom alkoholu (12,5%) i dopuszczają jedynie ręczny zbiór i selekcję. Na wyjątkową jakość tych win ma wpływ też specyficzna gleba składająca się na powierzchni z otoczaków akumulujących ciepło, a przepuszczających wodę, a pod ich warstwą głównie czerwonej gliny.